Speciaal voor mij
Nu we druk bezig zijn met de babykamer, is Matthijs wel een beetje onder de indruk van de veranderingen die er allemaal plaatsvinden in zijn leven. Er komen allemaal nieuwe spulletjes in huis en er wordt een heel kamertje ingericht voor de baby in mama’s buik, maar ja, die baby is er nog helemaal niet!
Hij loopt regelmatig de babykamer binnen en zegt dan: “Wat mooooi! Is dat voor de baby?” Als ik dan bevestigend antwoord is zijn enige reactie: “Oh.” en loopt hij weer ergens anders heen. Bijna altijd komt hij er later op de dag nog eventjes op terug:”Mama, die vis is speciaal voor mij hè? En die stoel, die is ook van mij enneh… enneh… de bubbeltjes.” (Een gordijn met bubbeltjes erop)
Blijkbaar heeft hij even bevestiging nodig dat we ook aan hem denken en ook dingen speciaal voor hem doen. Als ik dat allemaal bevestig en zeg dat dat helemaal speciaal voor hem is, is hij weer even stil.
Weer later -als hij de tijd heeft gehad om overal goed over na te denken- zegt hij dan iets als: “Toen ik geboren was, was ik in het ziekenhuis. Dat was heel leuk hè, mama? Toen was ik een kleine baby… ja, dat was ik hè? Was ik geboren in jouw buik.” Als ik dan bevestig hoe leuk dat was en dat hij nu al zo’n grote jongen is en dat ik dat ook heel leuk vindt, wordt hij vaak even stil en gaat dan verder: “Maar de baby wordt ook geboren hè, net als ik! Dat is mijn zusje. En die gaat dan slapen… en drinken… en dan geven we hem worst…. dan kan ik hem knuffelen… als de baby geboren is.”
‘t Is duidelijk dat hij er flink van onder de indruk is en dat hij het ook heel moeilijk te bevatten vindt. Soms vind ik het zelfs een beetje sneu voor hem. Blijkbaar staat nu al zijn hele vertrouwde leventje op z’n kop doordat hij een nieuw kamertje heeft gekregen en zijn oude kamertje nu is omgedoopt tot babykamer.
Hoe zal hij het allemaal een plekje geven als de baby er straks echt is?? Gelukkig vindt hij babies heel lief, hopelijk blijft dat zo als hij beseft dat deze baby nooit meer weggaat!
