Petra
Petra Gezondheid baby 28 Oct 2011

Het gaat over!

Wanneer je kindje kerngezond is en maar blijft huilen dan zul je uiteindelijk moeten aanvaarden dat het huilen een uitvloeisel kan zijn van het karakter van het kind. Misschien is het een heel temperamentvol kind. Hoe dan ook zal het huilen van je kind een zware belasting voor je zijn. Waarschijnlijk bent je teleurgesteld omdat je andere verwachtingen van deze eerste levensperiode van je kind had.

Verder zul je je machteloos voelen en wanneer de baby ook in de nacht veel huilt zul je ook langzamerhand uitgeput raken. Jouw kindje, hoe klein ook, is gevoelig voor de sfeer die je uitstraalt. Het gevaar is dan ook dat je in een vicueuze cirkel raakt. Door het huilen van de baby raak je geïrriteerd en je kind reageert daar weer op door nog meer te gaan huilen. Het is vaak verstandig die negatieve spiraal te doorbreken door wat meer aan jezelf te denken. Laat een ander een paar uurtjes oppassen en ga iets ontspannends doen. Dat kan een wandeling door het bos zijn, winkelen of gewoon met een boek op de bank zitten. Dit is absoluut niet egoïstisch door even bij te komen kun je weer meer geduld opbrengen voor je baby en misschien zelfs accepteren dat hij of zij zoveel huilt. En één ding is zeker, het gaat echt over.

Huilbabies en KISS syndroom
KISS is een Duits letterwoord dat staat voor “Kopfgelenk-Induzierte Symmetrie-störungen”, dus storingen in de symmetrie die geïnduceerd worden door de hoofdgewrichten. Het begrip werd in 1987 concreet geformuleerd door de Duitse arts Heiner Biedermann. Zuigelingen die voortdurend huilen, die zich asymmetrisch ontwikkelen, reflux hebben, slecht slapen, een gefixeerde hoofdhouding vertonen, niet graag worden geknuffeld worden enzovoort, worden vaak misbegrepen en bijgevolg niet adequaat behandeld. Bij de bevalling kan het voorkomen dat de nekwerveltjes iets verschuiven, dit gebeurt ongeveer bij één op de tien kindjes. KISS is gelukkig te verhelpen, probleem is alleen dat artsen niet vaak in de wervelkolom zoeken.

Huilbabies en osteopathie
Tijdens de geboorte kan een aantal problemen bij kinderen ontstaan. Een nauw geboortekanaal, een stug bekken van de moeder of hulpmiddelen bij de bevalling kunnen de beweeglijkheid van het schedeltje van de baby nadelig beïnvloeden. Dit kan later aanleiding geven tot groeistoornissen, motorische achterstand, onrust en andere klachten zoals oorontstekingen, long- of darmproblemen. Een van de eerste symptomen van deze problemen kan veelvuldig en langdurig huilen zijn. Dit huilen bij baby’s kan liggen aan een probleem in de schedelbasis. Het kind kan hierdoor overgevoelig reageren en veel huilen, terwijl het zich later kan ontwikkelen tot een hyperactief kind.

Bij kinderen met veel klachten kan osteopathie een veilige weg zijn om deze problemen te verhelpen en/of te voorkomen. Een osteopaat – liefst een die gespecialiseerd is in het behandelen van baby’s (vraag daar indien wenselijk naar) – kan op heel subtiele wijze invloed uitoefenen op de negatieve gevolgen van de geboorte en daarmee de onaangename gevolgen opheffen. Tijdens de behandeling legt de therapeut de ene hand onder het bekken van de baby. De andere hand wordt op de buik gelegd.Op deze manier kan goed gevoeld worden waar de spanning zit: in welk weefsel en in welke richting de spanning zich het meest voordoet. Door middel van verschillende technieken wordt de spanning behandeld. De behandeling begint vaak in het bekken en dan via de buik wordt de ribbenkast en het hoofdje behandeld. Kinderen reageren over het algemeen heel plezierig op de behandeling omdat het zeer ontspannend werkt. 

Reageer op artikel:
Het gaat over!
Sluiten